Uit de reeks F.L. Woodleg maar dan
anders: vier losse verhalen, het vierde is een toegift.
Periode 2006 – 2009
 |
| Het wapen van Oudesluis |
Verhaal 1 van 4 - Oudesluis
Het is september 2006, de verhuiswagen
staat voor bij Zesstedenweg 95 in Grootebroek. Hier hebben Gonny en
ik vanaf mei 2001 gewoond.
In Aalsmeer gingen wij de nacht
doorbrengen op onze boot die bij ons eiland lag.
Gon haar vader hield daar alles ‘in het zeil’ *. Haar ouders woonden al meer dan vijftig jaar op het eiland ernaast.
Het opduwertje dat we ook nog hadden, met zijn 12 pk Lister motor was ons pontje, deze lag aan de steiger van Gon haar vader aan de Ringvaart van de Haarlemmermeer.
Gon haar vader hield daar alles ‘in het zeil’ *. Haar ouders woonden al meer dan vijftig jaar op het eiland ernaast.
Het opduwertje dat we ook nog hadden, met zijn 12 pk Lister motor was ons pontje, deze lag aan de steiger van Gon haar vader aan de Ringvaart van de Haarlemmermeer.
De afschouwing van ons huis in
Grootebroek was de volgende ochtend en daarna de overdracht bij de
notaris in Oosthuizen.
 |
| Onze motorsailer de 'Shearwater', hier in de sluis van Spaarndam. |
 |
| Ons opduwertje dat we toen te koop hadden staan en waar geïnteresseerden nog bijna ruzie om kregen. |
Na de overdracht in Oosthuizen gingen wij naar Oudesluis waar ons volgende huis stond. De verhuiswagen met onze huisraad stond er al. We konden niet beginnen met het uitladen, volgens de chauffeur waren de ruimtes niet leeg.
De eigenaar van Noorderweg 19 had ons beloofd dat de garage en een schuur leeg zouden zijn, zodat wij deze konden gebruiken voor opslag tot de overdracht van zijn huis aan ons zou zijn. Nu bleek dit dus niet zo te zijn.
'Oké beste man, dan gaan onze meubelen
maar bij jou in de woonkamer en naar boven, wij hadden namelijk een
afspraak.'
Met zich aan afspraken houden hadden de
oude eigenaren van deze landelijke plek, evenals de ex-schoonzoon
tevens hun 'makelaar', nogal moeite. Een paar dagen later zou de
afschouwing zijn van dit door ons aangekochte huis, in de dorpsmond
'Het blauwe huis' genoemd.
 |
| De geiten ("Nederlandse landgeit") van de buren op ons grasland, zo gezellig! |
Toen we arriveerden op de dag van
afschouwing bleek de oude eigenaar nog druk bezig te zijn met het vol
stouwen van zijn bestelbus/camper (met aanhanger) met hun huisraad.
Zijn vrouw lummelde maar wat rond.
'Wilt u nu de afschouwing doen?' vroeg
de 'makelaar' aan ons.
'Het huis had leeg moeten zijn en het
asbest dat achter de schuur ligt en het oud ijzer had afgevoerd
moeten zijn. De nieuwe eigenaren hebben een afspraak,' sprak de
'makelaar' tegen zijn ex-schoonvader, 'de koper kan en mag de
overdacht nu laten verplaatsen totdat je je afspraak bent nagekomen.
De kosten komen voor jouw rekening.'
'Laten wij de afschouwing c.q. de
overdracht nu maar doen,' zeiden Gon en ik, 'maar er zal bij de
notaris wel notie moeten worden genomen van het asbest dat er nog
ligt, plus de berg oud ijzer. Binnen een week moet het van ons erf
verwijderd zijn. Zo niet, dan wordt het weggehaald op kosten van de
oude eigenaar.'
De ex-schoonzoon/makelaar stelde zich
als borg op. Om vijf uur vandaag moest het huis leeg zijn. Over
'schoon' opleveren spraken Gonny en ik maar niet meer.
De Pipo de Clown wagen die dienst had
gedaan als stal van de pony was wel weg, evenals de 'Land Rover
zonder wielen' uit de garage. We mochten hun meubilair overnemen.
'Nu beste familie, mieter dat maar in
die vuilcontainer die je besteld hebt, er kan nog wel wat bij,' was
mijn antwoord. Ik zie de vrouw nog slepen met hun matras naar de
container. Onze hond Cayan had ik er nog niet op willen laten liggen.
 |
| Onze hond Cayan die we in 2008 op 17-jarige leeftijd moesten laten inslapen. Op deze foto was hij 11 en had hij net gezwommen in de Middellandse Zee. |
Het is een zielig gezicht als je twee mensen die niet kunnen coördineren ziet slepen met huisraad. Toen ze tegen de avond weg wilden rijden weigerde het vehikel te starten, accu leeg. Gon en ik gingen maar naar eetcafé 'De Oude Herberg' van Nico in het dorp om te kijken of er een menukaart was. Ja! Een zeer uitgebreide zelfs. Bal gehakt, kroket of saté met frites.
'Voor sauzen 50 cent extra' was er met pen bij geschreven. Het zou tijdens de tijd die wij in Oudesluis woonden ons stamcafé worden. Nico hield zijn Palm biertjes op de juiste temperatuur. Hij had ook de goede Nederlandstalige muziek. Vaak gingen we met de buren (Ed en zijn vriendin) op zaterdagavond een Palm drinken bij Nico. Dit was voor Ed en mij onze sing a song avond, uit volle borst ging het dan met Jan Boezeroen, Hepie en Hepie of wat Nico maar opzette. Onze partners (die weigerden mee te zingen) gaven ons regelmatig een tik om de oren als we vergaten te drinken (dan hielden wij onze monden). Nadat wij, evenals Ed, uit Oudesluis waren vertrokken, heeft Nico 'De Oude Herberg' verkocht.
 |
| De bar bij Nico. |
Na de afschouwing en overdracht van
'Het blauwe huis’ bij de notaris in Schagen, maakten wij van de
werkplaats in de schuur maar tijdelijk onze slaapkamer. Het was een
nette verwarmde ruimte die best even dienst kon doen. De volgende dag
begonnen we het woongedeelte te reinigen met Dettol & bleekwater.
Hierna alles nasoppen met een allesreiniger. Na vier dagen waren de
wanden, plafonds en vloeren van de begane grond weer spic en span. De
kwast verf ging wonderen verrichten, ik voelde me weer even matroos.
Een nieuwe cementen vloer in de slaapkamer beneden en toen deze
voldoende was uitgehard en gedroogd ging er nieuw parket in, gelijk
met de bovenverdieping. In de bedsteden in beide slaapkamers boven
konden we de met lippenstift geschreven namen van de gewezen lovers
van de dochters nog lezen, tussen de namen zag ik in beide bedsteden
ook de naam van de 'makelaar’ staan.
De wintermaanden daarna gebruikte Dirk
Hemmes, samen met zijn werknemers Kees en John, om de oprit met stukje erf te verharden met
klinkers. Wat een vakwerk!
Bram, de sluismeester/brugwachter van het dorp, maaide de bramen in ons weiland.
Ik ging de wilgen knotten.
Teun, weer een andere buurman ging ons weiland omheinen zodat zijn geiten hier konden grazen.
In het voorjaar bouwde Adriaan van Arendsoog steigerverhuur een heel mooi overdekt terras voor bijvoorbeeld de bbq, het werd deels ook de droogplaats voor het kachelhout. Hij maakte ook een aanlegsteiger met loopbrug voor de boot.
Hij plaatste een bouwsteiger zodat Gon buiten het huis kon verven op grote hoogte. Adriaan zette waar nodig nieuwe planken in het huis, hij vernieuwde ook de windveren. Een vakman die Adriaan uit Oudesluis!
Bram, de sluismeester/brugwachter van het dorp, maaide de bramen in ons weiland.
Ik ging de wilgen knotten.
Teun, weer een andere buurman ging ons weiland omheinen zodat zijn geiten hier konden grazen.
In het voorjaar bouwde Adriaan van Arendsoog steigerverhuur een heel mooi overdekt terras voor bijvoorbeeld de bbq, het werd deels ook de droogplaats voor het kachelhout. Hij maakte ook een aanlegsteiger met loopbrug voor de boot.
Hij plaatste een bouwsteiger zodat Gon buiten het huis kon verven op grote hoogte. Adriaan zette waar nodig nieuwe planken in het huis, hij vernieuwde ook de windveren. Een vakman die Adriaan uit Oudesluis!
 |
| De oprit en tuin ervoor... |
 |
| en erna, met afvoergoten dus een droge oprit! Een deel van het vakwerk van Dirk Hemmes. |
 |
| Van de site van Adriaan. |
 |
| Het overdekte terras door Adriaan van Arendsoog in aanbouw. |
Overal werd dubbele beglazing
geplaatst, een potkachel die jarenlang dienst had gedaan als
decoratie lieten we nu branden. Hout was er genoeg van eigen wilgen
en hout uit het bos van Gon haar vader. Onze gasmeter zou niet veel
draaien. Toen het vroor maaide Adriaan nog even ons rietveld langs de
oever.
Er was slechts één negatief punt in Oudesluis en dat was de Vakgarage van Ton Blokker. Hij bouwde motorverwarming in de auto voor de koude winters in Zweden. Helaas deed hij het helemaal verkeerd en kregen we in Zweden een grote schadepost aan de motor na een erg koude periode, schade... zo'n 3.000,-- euro!
Ook had hij op mijn verzoek een nieuwe accu geplaatst. Schijnbaar had hij de geschikte niet op voorraad, de accu bleek veel te licht. Van service of garantie had hij nog nooit gehoord en gaf dus niet thuis.
 |
| Het riet aan de vaart achter ons huis vlak voor Adriaan het voor ons maaide. |
Er was slechts één negatief punt in Oudesluis en dat was de Vakgarage van Ton Blokker. Hij bouwde motorverwarming in de auto voor de koude winters in Zweden. Helaas deed hij het helemaal verkeerd en kregen we in Zweden een grote schadepost aan de motor na een erg koude periode, schade... zo'n 3.000,-- euro!
Ook had hij op mijn verzoek een nieuwe accu geplaatst. Schijnbaar had hij de geschikte niet op voorraad, de accu bleek veel te licht. Van service of garantie had hij nog nooit gehoord en gaf dus niet thuis.
 |
| De sluis van Oudesluis. |
 |
| De sluis met woonhuis. |
Wij mochten de sluis van Oudesluis,
waar ons uitzicht op was, van het Hoogheemraadschap kopen voor één
euro, ons land grensde n.l. aan dat van de sluis. Onderhoud aan de
sluis voor onze rekening. De doorvaartgelden waren voor ons de
inkomsten en wel ± € 7,50 per dag in het zomerseizoen. Gon vond
het geen goed idee als ik dit avontuur aanging.
Dus stuurde ik een mailtje naar de
Provincie Noord-Holland, afdeling Bruggen & Sluizen, of er
behoefte was aan sluis-/brugwachter in het rayon ‘De Kop van
Noord-Holland’.
Het had me altijd al een leuke baan geleken zo voor mijn oude(re) dag.
Het had me altijd al een leuke baan geleken zo voor mijn oude(re) dag.
Drie minuten later ging de telefoon:
'Kunt u vanmiddag op de Koopvaardersschutsluis, de zeesluis van Den
Helder komen voor een sollicitatiegesprek? Er zal ook iemand van ODV
bij zijn, wij huren daar personeel van in.'
De volgende dagen werd ik al ingewerkt
op sluizen en bruggen in het gebied tussen Alkmaar en Den Helder.
Het volgende verhaal: In dienst bij
SWETSODV
 |
| De Koopvaardersschutsluis, de zeesluis van Den Helder. |
* In het zeil houden = zeemansuitdrukking: In
het oog houden.
Recht
zo die gaat!
F.L..Woodleg