Koers verleggen

 

In een van mijn blogverhalen van juni 2016 stond iets over koers verleggen, een enkeling die deze uitdrukking kende had het door. Daar heb je een kompas bij nodig met zijn 32 windstreken, een streek is 11¼°.

Om je huis te verkopen heb je maar één koper nodig, wij hadden 28 bezichtigingen. Het werd uiteindelijk een gezin uit ons dorp, twee keer geweest, koop rond. Maar ja, een Zweed weet wat een goed huis waard is. Niet die zeikende Nederlander of Belg.
De belangstellenden voor ons huis in Zweden: Nederlanders, drie Belgen en een 'nep' Amerikaan: let wel een 'Army Captain John Hartmann', zijn roots lagen in Zweden, moest zogenaamd even terug naar Afghanistan 'maar dan waren er de dollars!'

Uiteindelijk werd het dan dus het leuke jonge gezin uit het dorp.

Die hieronder staan waren wel de raarste aspirant kopers met een tik.
Of ligt het aan de streekgebondenheid waar zij vandaan kwamen? Ik pik er een aantal uit die echt het toppunt waren.

Het waren lieden uit de Kop van Noord-Holland, bijv. een juf uit Midwoud, het Sápmi heksje uit het Avenhornse en dan was er nog de fantast en vensterspecialist, kok en koeienmelker uit Hippolytushoef met vrouw, beiden meurend naar zweet. Een bod maar liefst. Zwager gaf geen financiële medewerking, dus N moest z'n bod terugtrekken. Het Sápmi heksje vliegt trouwens nu in februari 2018 weer rond op haar bezem in de omgeving van Strömsund.
Dan was er een groepje (3 paren) gestuurd of gewoon nieuwsgierig even een Zweeds huisje kijken voor ‘Linke Lowietje’ uit D. Maar deze lieden vielen al vrij gauw door de mand.
Maar dan die Belg Oklahoma Bob, diverse telefoongesprekken van drie kwartier. In december 2016 kwam hij met een vriend een bood op ons huis, maar zijn Greet floot hem terug: 'Jij een huis in Zweden? Dan neemt Greet de kuierlatten jongen'. Wat een loser.

Dan het stel in februari 2017 onder Brussel vandaan met twee kinderen van 5 en 6 jaar die gauw in de winterkleding waren gezet. Waren nog nooit in Zweden geweest, 48 uur later stonden zij voor onze deur. Ze kwamen op aanraden van haar schoonzus. Dan was zij zoals bleek het overspannen stel kwijt. Maar ja bij -10° en ijzel op de weg kom je op andere gedachten.

Dan hadden we nog een gemengd stel Belg/Pools. Zweden in 10 dagen en 5 huizen bekijken in het Noorden, geen tijd om vragen te stellen. Hond uitlaten en door naar het volgende huis. Ze konden pas over 3 jaar weg uit België.

Doordat het getij verloopt, ga ik nu de bakens verzetten.
 

Tot in de pruimentijd!

 

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg

The MS Bucanier Queen - deel 4 uit de reeks 'Varen is leuk'

Uit de reeks Varen is leuk:

The MS Bucanier Queen in vier delen

Deel 4 van 4

 

Januari - mei 1980

 

Op twee april kregen we toch nog last van cycloon Wally, we bevonden ons nabij de Lau eilanden, ruim aan de oostkant van de trekrichting van haar. Wel meer wind met deining dan normaal. We hebben twaalf uur bijgedraaid gelegen en hebben toen onze reis weer vervolgd.

Het medisch team was in tussentijd met een extra verpleegster uitgerust. In sommige gevallen werd de geopereerde patiënt overgedragen aan het hospitaal te Suva of aan die op Vanua Levu als er veel nazorg nodig was, bijv. bij een amputatie.

 

Janna en ik monsterden half april af. Toen de Bucanier Queen weer naar zee vertrok zwaaiden we Hilary uit. Onze plaatsen waren ingenomen door mensen van de archipel.

'Wel raar,' zei ik tegen Janna, 'normaal stonden jullie op de kade als ik vertrok.'

'Ook nu heb ik het luduvudu gevoel,' zei Janna, 'kom, we vragen Moppie Tol en Kok Nol mee uit eten vanavond. En vannacht wil ik samen op het strand slapen.'

We mochten voor zes dagen in de oude hut van Moppie Tol.

 

 

Op de avond voor ons vertrek naar Nederland waren Scherman, Wilde Bill en Kok Nol naar de hut gekomen voor een biertje. Onderwijl vertelden zij dat ze gezamenlijk gingen beleggen in een vakantieresort. Ze hadden voor ons al banen: Hilary hoofd EHBO, Janna manager en ik mocht kiezen tussen hoofd tuinman of hoofd van de civiele dienst.

 

Janna en ik vlogen terug via Brisbane naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië, hier verbleven we vier dagen. Janna wilde deze stad graag bezichtigen, maar na vierentwintig uur had ze het al gezien.

'Wat een gekrioel en lawaai Peter, ik word hier erg nerveus van.'

Merkkleding was er spotgoedkoop vond ze.

'Ik laat dit aan Hilary weten in mijn eerstvolgende brief aan haar. Ik heb er nog steeds moeite mee dat wij alweer op de terugreis zijn en dat zij nog op de Bucanier Queen is,' zei Janna.

'Een rondrit door Kuala Lumpur bij avond brengt je wel weer op andere gedachten,' zei ik. Eten en drinken in de eetstraat met haar honderden hawkers (eetstalletjes) die de stad rijk is.

'Doen we,' zei ze en ik kreeg een zoen.

We waren ruim op tijd terug in De Druif, het eerste tapbiertje van Bob smaakte zeer goed. Bob vertelde dat er nog geen goed bod op De Druif was geweest.

Janna bracht hem de volgende dag naar Harlingen voor de boot naar Terschelling waar zijn seizoen ook weer begon. Ik deed die dag de was, ruimde de koffers op. 'Tot de volgende reis!' zei ik.

Rob kwam met het voorstel om Corry te vragen voor deze avonddienst: 'Dan gaan we gezamenlijk uit eten in Wijk aan Zee en worden jullie bijgepraat over de stand van zaken met De Druif en over onze toekomstplannen.

 

 

 

Hilary reisde via Kreta naar Amsterdam, eind september haalde Janna haar van Schiphol.

 

 

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg