We live the life we love! Deel 7 - Het zaterdagavondgesprek

Dit zijn losse verhalen uit het voorjaar van 1986 na afgemonsterd te zijn van de Zuiderzee

Deel 7 - Het zaterdagavondgesprek

De zaterdagavond was onze vaste koffieavond geworden bij de familie Smit, met Jans, Drieka, Harm en zijn Dientje.

Het laatste nieuws van Giethoorn, nu gelegen in de gemeente Brederwiede, werd hier kort besproken. Men keek uit naar de lezing van Hilary a.s. woensdagavond om acht uur in de pastorie.

Dientje vertelde dat de makelaar had gebeld. Eind juni zou de overdracht zijn en moesten ze het pand dus leeg opleveren.

'Toen ik belde met de woningbouwstichting, vertelden ze mij dat er een wachttijd van rond een jaar is voor woningen. Ze hebben wel een flat in Wolvega, maar daar gaat Harm nooit in.'

Jans zei: 'Maak je maar niet druk Dientje, mijn schuur mogen jullie gebruiken als opslag. Het voorhuis staat al zo lang leeg. Al vanaf het overlijden van moeder, nu alweer twee jaar geleden. Dus trek daar dan voorlopig maar in als jullie dat willen. Misschien willen jullie er wel in blijven wonen, alles is gelijkvloers.'

'Als dat gaat gebeuren knap ik het pand op,' zei Harm.

De werf van Jans

Smit vertelde: 'Voor onze werknemers van Hout & Zo, zoals Peter ze noemt, is er nieuws. Afgelopen week zijn mijn zoon en ik wezen kijken voor een houtklover die achter de trekker geplaatst kan worden. Hij staat in Lheebroek en men komt hem maandag brengen. Dus misschien kunnen jullie hem nog uitproberen voordat jullie ons dorp gaan verlaten.'

'Het was fijn jullie te leren kennen!' zei Ma Smit.

'Ja,' zei Jans, 'het waren goede klanten voor mijn rokerij en distilleerderij. Wat gaan jullie met die boten doen nu ze gemaakt zijn om ermee te kunnen zeilen?' vroeg Jans, 'er zijn vast kopers voor. De mast, zeilen, roer en zwaarden leg je maar weer bij mij in de schuur.'

'Je weet wat het gekost heeft om de boten in deze staat te krijgen,' zei ik, 'dus als de meiden het er mee eens zijn dan leggen we ze bij jouw werf neer voor de verkoop voor we naar Kreta gaan.

'Jans, in september zijn we er weer,' zei Hilary, 'dan is de overdracht van de hut.'

'Weet je,' zei Jans, 'ik had vroeger ook de wereld in gewild. Als ik Hilary hoor vertellen over haar 'Army tijd' en bij Artsen Zonder Grenzen en Peter met zijn havenverhalen, dan denk ik vaak Jans je heb veel gemist.'

'Ja,' zei Drieka, 'wat dacht je van mij Jans, ik zit hier in Giethoorn al vanaf het begin bij de VVV.'

Toen vertelde Janna over haar vertrek uit de kop van Overijssel: 'Voor ik naar Amsterdam ging was ik nooit verder geweest dan Leeuwarden, daar zat ik op de middelbare horeca school. In Zwolle kreeg ik een baan. Toen ik Peter leerde kennen werkte ik drie maanden in Amsterdam, was vijfentwintig en mijn huwelijk was al mislukt. Mijn ouders vonden het een grote schande dus ik ging weg uit Tuk. Het zal me altijd bij blijven dat ik Peter toen in het vroege voorjaar van 1968 wegbracht naar het CS van Amsteram. Hij moest naar Kopenhagen, naar de Blue Marleen. Wat had ik graag mee gewild. Het gevoel zei me dat ik hem nooit meer terug zou zien, een zeeman ruig en groot, handen als kolenschoppen. Als hij je beetpakte dan voelde je iets. Zijn nieuwe kapitein, ook zo’n boom van een vent, had de bijnaam Wilde Bill. Peter vertelde later dat hij een heel goed huwelijk had als hij 500 mijl bij zijn vrouw vandaan was. Er stonden nog enkele bemanningsleden te wachten. Het heeft anders uitgepakt want niet zo lang hierna kwam het schip naar de werf in het Westerdok om haar aan te passen voor een charter bij de Fiji eilanden. Toen hij belde dat hij in café het Schippertje achter het CS zat, wist ik niet hoe snel ik op mijn fiets moest springen om hem mee achterop te nemen naar De Druif. Peter heeft mij toen voorgesteld aan Hilary in de nazomer van 1969. Zij ging daarna naar Gibraltar voor haar werk, hij naar de Zeevaartschool. Toen veranderde mijn leven in We live the life we love!

Dat heb ik overgenomen van Hilary en Peter, zij zeggen altijd dat geld rond is gemaat om te laten rollen.' 

Janna bleef aan het woord: 'Drieka en Jans, ga met ons mee voor het pinksterweekend in Antwerpen.'

Dientje vroeg: 'Mogen Harm en ik ook mee, wij hebben meer dan 40 jaar de winkel gehad. Nooit eens weg en nu weer wachten op de woningbouwstichting.'

'Natuurlijk mogen jullie mee!' zei Janna.

Dientje sprak verder: 'Jans we nemen je aanbod aan, wij trekken bij jou in. Jans je gaat maar een nieuw manchester pak met pet kopen, je gaat gewoon mee. Drieka, Harm zal ook jouw koffer dragen.' Dientje had er helemaal een kleur van op haar wangen.

'Ik draag alle koffers,' was Harm z'n antwoord.

Hilary en Janna konden weer naar Steenwijk om trein en hotelkamers te gaan bij boeken voor het pinksterweekend in Antwerpen.

'Ik ga de kopjes afruimen,' zei Ma Smit, 'dan een borrel, verzorg jij die Geert?'

'Nog even,' zei Geert Smit, 'en ons dorp loopt leeg door die vrijbuiters.'

'Elke weg heeft een einde,' zei ik tegen Pa Smit.

De blogverhalen waren uit een verleden, met een verleden tijd waar de horizon nooit dichterbij kwam.

Een zeeman kan de zee verlaten, maar de zee verlaat de zeeman nooit! Omdat F.L.Woodleg nu meer verleden heeft dan toekomst is het voor hem geworden: Gisteren was vandaag.

Hij dankt Hilary & Janna & Gon voor hun bijdragen aan deze blog.

A juus en de ballen, ik ben even de wal op!

We live the life we love! Deel 6 - Na de hachee

Dit zijn losse verhalen uit het voorjaar van 1986 na afgemonsterd te zijn van de Zuiderzee

Deel 6 - Na de hachee

Toen we na de hachee met wijn en bier naar huis punterden, hoorde ik ineens een stem: 'Als je vannacht ook zo pruttelt en plopt, dan lig ik vannacht in de andere bedstee.'

De andere stem zei: 'Ik volg je.'

'Nemen jullie maar van mij aan: in een homo bar kan het zo dan gonzen van Love is in the air.'

'Heb je ervaring?' vroeg Hilary.

'Kan jij ooit wel eens serieus zijn Peter?' vroeg Janna.

'Ik maak het goed, vanavond een bilmassage met olie.'

'Die was toch allang op?'

'Dan neem ik de olijfolie.'

'Nou ja, over serieus gesproken,' zei Hilary, 'wat zei zijn moeder ook alweer: Als hij normaal wordt, dan wordt hij gelijk van blijdschap weer gek.'

Het was de tweede week na Pasen en het jonge vee liep weer in wei. De meiden hadden onder leiding van Smit de stal schoongemaakt. Het brood bakken in de kleine oven op gas lukte me redelijk, het was brood van 80 procent en smaakte nog teveel naar gist. De appelcakes waren goed, die durfde ik wel aan Jans Bokking mee te geven.

Toen we woensdagavond huiswaarts punterden na een dagje in het brandhout gewerkt te hebben, wisten we dat de winkel onder voorbehoud verkocht was.

Onder ons biertje voor het eten vroeg ik: 'Zin in het restje bami met een gebakken ei als avondmaaltijd? Er is nog atjar tjampoer en nog een paar stukken kroepoek. Als jullie gaan douchen begin ik met de maaltijd.'

's Avonds in de bedstee lag ik net in mijn slaaphouding toen Hilary begon: 'Als ik mijn lezing heb gedaan en het hout is gezaagd, dan zou ik deze Pinksteren graag naar Antwerpen willen. Daarna met de trein naar Parijs, naar Sylvia en Suzie, die zitten nu ook alweer vier jaar in Le Poisson qui rit. Van Parijs kunnen we dan naar Kreta.'

Ik draaide me om en vroeg haar: 'Zijn Janna en ik iets vergeten is of was er iets te vieren?'

Ik ging hardop denken: 'In 1965 heb ik je leren kennen, nu 21 jaar geleden. Je verjaardag is in de zomer. Die van Janna is net geweest. Jij en Janna kennen elkaar vanaf 1969, dus 17 jaar nu. Met ons drieën leven we 11 jaar. Manneken de Brusselaar is van 1619, Brutus en Bertus kwamen er later bij.'

'Nee Peter en Janna, ik vond dat het weer eens tijd werd voor de Vlaamse frites met stoofvlees in het schipperskwartier van Anvers.'

'Word ik vader?' was mijn vraag.

'Lief van je Peter, maar nog niet. Donderdag voor Pinksteren in Antwerpen. Na Pinksteren naar Parijs, ook per trein,' zei Hilary, 'dan bekijken we wel hoe we op Kreta komen.'

'Dan vraag ik Smit of de mini hier mag blijven staan,' zei Janna, 'begin september is de overdracht van de hut. We mogen er gebruik van blijven maken van Harm als we dat zouden willen.'

'Kom,' zei ik, 'we zijn nu weer klaarwakker. Laten we nog een glas boerenjongens nemen, de rumbonen liggen nog op de beddenplank.'

'Dan ga ik morgen na het ontbijt naar Steenwijk om de reis met hotels te regelen voor Antwerpen en Parijs,' zei Hilary.

'Als je dan toch in Steenwijk bent, doe dan ook de boodschappen. Ik heb al een briefje klaar,' zei ik.

'Ik ga morgen met je mee,' zei Janna, 'nemen wij daar lekker een patatje mét.'

'Ons vriendje gaat maar in zijn eentje in het hout.'

Volgende week deel 7: Het zaterdagavondgesprek

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg

We live the life we love! Deel 5 - Hout en zo

Dit zijn losse verhalen uit het voorjaar van 1986 na afgemonsterd te zijn van de Zuiderzee

Deel 5 - Hout en zo

Dinsdag na de Pasen ging Jans iedere dag om zeven uur op pad met de meiden. Hij wilde per dag graag twee vrachten doen. Hij dacht dan donderdag al het hout bij Smit te hebben liggen. Zolang we Jans hielpen bestond onze lunch uit frites met kroket/frikadel en een milkshake van het grootste formaat, dit alles van frituur de Punter. De meiden hadden een reden om hun billen na de zware rit op de tractor 's avonds door mij te laten masseren. We lagen in deze periode elke avond om negen uur in de bedstee. Ik begon mijn dag met koffie bij Smit. Hierna begon het zagen van het aangevoerde hout. We hadden afgesproken dat het hout gezaagd zou zijn voor we naar Lentas gingen. Alles kloven zou niet meer lukken.

Op donderdagmiddag kwam de Dominee langs, hij had me zien zagen. 'Peter, mijn vrouw en ik hebben een vraag voor Hilary. Zij wordt toch zo nu en dan uitgezonden voor Artsen Zonder Grenzen?'

'Dat klopt dominee.'

'Zou ze bereid zijn een lezing te geven over haar werk bij Artsen Zonder Grenzen bij ons in de pastorie?'

'Rond vijf uur zal ze hier terug zijn, dan kunt u het haar zelf vragen. Ik zie dat het bijna drie uur is en dus theetijd. Loopt u mee naar mevrouw Smit dominee?'

'Ja, dat kan ik wel doen. Weet je dat zij onze organist is Peter? Jullie moeten eens komen luisteren naar haar spel.'

'Heel diplomatiek gevraagd dominee, met andere woorden 'komen jullie ook naar de kerk?'

Ik voegde er dan ook maar diplomatiek aan toe: 'Hilary is Grieks Orthodox gedoopt in Engeland, Janna en ik zijn beiden Hervormd in Steenwijk en Ruinen.'

Na de thee hielp hij me nog met zagen en intussen praatten we nog wat. Hij vertelde dat hij na de HBS naar de Marine was gegaan als adelborst, maar na een jaar toch meer de roeping voelde voor wat hij nu deed.

Jans was keurig op tijd terug met zijn hulpjes die onder de groene strepen van het hout zaten in gezicht en handen.

Hilary wilde de lezing in de pastorie graag doen: 'Alleen zal ik wel naar de opslag van Fred moeten, daar liggen m'n dia’s. Ik zal het voor Pinksteren moeten doen, daarna gaan we naar mijn ouders op Kreta dominee.'

'Ik zal het aanstaande zondag na de kerkdienst aan de koffietafel vertellen, dan gaat het van mond tot mond.'

'Heeft u een projectiescherm dominee?'

'Ja, dat is er,' zei hij.

'A.s. zaterdag naar Amsterdam,' hoorde ik Janna zeggen, 'doen we gelijk een saunabezoek, onze lijven vragen er om.'

'Als mijn vrouw dit hoorde, zou ze vast mee willen,' zei de dominee.

'Dat mag hoor!' zeiden de meiden, 'om acht uur hier bij de auto zaterdagmorgen.'

'Ik ga het haar gelijk vertellen,' en weg fietste de dominee.

Nog geen tien minuten later was zijn vrouw er op de fiets in haar blauwe bonte schort.

'Fijn dat ik mee mag! Noemen jullie mij maar Alberdien. Wat moet ik meenemen zaterdag?'

'Wij hebben een abonnement op het totaalpakket,' zei Hilary, 'dan ligt alles voor je klaar. Als ik bij je thuis even mag bellen om een afspraak te boeken voor zaterdag, dan hoor je gelijk of we welkom zijn. Janna, om elf uur bij de sauna?' vroeg Hilary.

'En nu ga je achterop de fiets bij Alberdien en wegwezen,' zei ik.

Jans wilde de wagen met hout nog lossen voor 't donker: 'Is dit je laatste vracht Jans?'

'Nee,' zei hij, 'er liggen nog tien stammen. Maar een boer even verderop aan de weg richting Havelte vroeg of ik bij zijn boerderij twee oude beuken wil omhalen. We gaan dat begin komende week doen. Er mag geen wind staan. De boer helpt mee met zijn zoon en zijn knecht zodat de kans klein is dat ze op zijn woongedeelte vallen. Ik haal dit hout later in 't jaar wel op. Die grote stammen kloof ik daar met mijn kloofbeitels.'

'Hoeveel kuub schat je?' vroeg ik.

'Ongeveer zes kuub per boom, dus nog drie keer rijden,' zei Jans, 'aan het werk Deerne! Maak jij de ketting los, dan ga ik op de kraan.'

Janna deed haar werk als een volleerd bosarbeider. Tijdens het lossen van de laatste stammen was Hilary terug van Alberdien.

'Als we willen mogen we mee-eten in de pastorie. Het is hachee met piepers.'

Jans kon ook meekomen als hij wilde, nu, dat wilde hij wel.

'Dan ga ik haar helpen met het schillen van de aardappelen en doorgeven vier maal extra ongewassen werkvolk!' Hilary fietste lachend weg.

Volgende blog: Een turbulente avond na de hachee

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg

We live the life we love! Deel 4 - Pasen 1986

Dit zijn losse verhalen uit het voorjaar van 1986 na afgemonsterd te zijn van de Zuiderzee

Deel 4 - Pasen 1986

Op Goede Vrijdag meerde Jans Bokking rond koffietijd af, hij had zin in een praatje en bleef mee eten; Groningse rijsttafel.

Het gesprek ging uiteraard over waar we nu onze boodschappen zouden gaan doen. Hij ging naar Zwartsluis: 'Daar is ook nog een kleine kruidenier bij de sluis, hij is tevens parlevinker. Hij neemt vaak gerookte producten van mij af.'

Smit kon de tractor de komende dagen missen. Hij wilde graag tweede Paasdag na de koffie naar Darp rijden. Eén keer laden die dag en tegen het einde van de middag weer terug. Als wij hem dan zouden willen helpen.

'Zijn we dan om vier uur terug Jans?' was mijn vraag.

'Dan wordt het om acht uur op de tractor,' zei Jans, 'jullie kunnen op de wielkasten van tractor zitten. (Hij was vergeten erbij te zeggen: 'Neem iets voor onder je kont mee.')

Tweede Paasdag

Jans reed binnendoor over Klosse, Kolder en Bovenboer naar Darp. We kregen wel pijn in onze kont van het zitten in die stalen stoeltjes boven die wielkasten.

Bij thuiskomst onder het douchen zei Hilary: 'Je gaat vanavond na Schoterzijl Janna en mijn billen masseren Peter.'

'Wie doet die van mij?' vroeg ik.

'Domme vraag,' hoorde ik zeggen, 'je hebt hier geen keus. Je mag raden wiens handen het zijn en dat is het.'

Volgende blog: Hout en zo

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg