Weer even terug in de tijd naar de nazomer van 1975 (5)

Deel 5 van 6

Maandag 3 november

Jan de Vries klopte even na enen op de deur, hij was samen met oom Egbert. Janna had koffie. De schipper had de besomming keurig op papier uitgewerkt. Bovenaan het brutobedrag, onder de onderste lijn het nettobedrag, iets meer dan het minimumloon voor twaalf uur per dag, extra uren voor laden of lossen werden niet vergoed.

'Schipper, ik zou dit graag even willen kopiëren, dan kan ik er in gaan strepen onder uw toeziend oog:

1. U betaalt ons voedingsgeld, vijftien gulden per dag per persoon.
2. Uw rente en aflossing aan de bank zijn niet mijn kosten. 
3. Voor havenonkosten een kleine vergoeding voor personeel tijdens laden of lossen, of als assistentie bij meren of ontmeren, dertig gulden per haven.
4. Voor de knecht vijfenveertig gulden per dag plus zijn reiskosten.'

'Ja meneer, hier zal ik met mijn vrouw over moeten praten.'

'Ik stel voor schipper dat u met uw neef aan de verste tafel gaat zitten zodat ik u beiden niet kan verstaan. Vraag hem of ik onredelijk ben met mijn voorstel, probeer niet te pingelen. Ik ga ook even aan het rekenen. Gaat u nu de zaak uit dan kunt u zich de moeite besparen om terug te komen. Mijn eindbedrag wordt 'take it or leave it', Jan vertaalt dit wel voor u.'

Met een kwartier had ik uitgerekend welk daggage ik wilde ontvangen exclusief voeding en havenonkosten. Mijn bedrag stond op papier.

'Het zou wel jammer zijn als het niet door zou gaan,' zei Hilary.

'De achternaam van oom Egbert is ook de Vries,' was mijn antwoord.

'Peter, mogen we een rekenmachine om het te controleren?' vroeg Jan de Vries.

Janna gaf deze. We kwamen eruit. Jan de Vries ging de overeenkomst uittypen op kantoor. Elke maand afrekenen aan boord. Voor de knecht werd een aparte werkovereenkomst gemaakt. De zoon moest gewoon doen wat ik hem opdroeg in de tijd dat wij samen zouden varen. Om vijf uur in de namiddag zou ik aan boord zijn om de papieren te tekenen, het schip lag aan het Stenen Hoofd bij de Gruno, bij terugkomst in Amsterdam zou ik haar overnemen.

 

 

Graansilo Korthals Altes
Deze graansilo is later omgetoverd tot een luxe appartementencomplex
met parkeergarage.

Bij het binnenkomen in de roef van de Meidoorn merkten we dat er een bepaalde spanning heerste. Tijdens het hardop voorlezen van de overeenkomst door Janna zei de vrouw onverwacht: 'Ik vind het maar niks, een zeeman die mijn schip gaat varen en die dan ook nog met twee vrouwen leeft!'

Ik stond op: 'U hebt gelijk mevrouw, hier papier voor uw kont!

Kom meiden, laten we uit eten gaan.'

Cees Smit was al naar huis, Jan de Vries zat nog achter zijn bureau, hij vroeg: 'Wat vind je van de Meidoorn schipper?' toen ik zijn kantoor binnen liep.

'Er is daar nu crisis in de roef Jan, het zal wel niet doorgaan na wat ik tegen je tante heb gezegd. Morgenvroeg neem ik wel contact op met Cees Smit. Een fijne avond nog.'

De meiden zaten al in de mini.

Ik vroeg hen waar we zouden gaan eten.

'Na wat je net tegen die schippersvrouw hebt gezegd heb ik nu nog even geen trek,' zei Janna, 'als ik aan die derrière van dat mens denk.'

Mijn antwoord was: 'Wat dachten julie van Sonnevanck* in Wijk aan Zee, dan ebt de gedachte aan dat mens wel weg tijdens de rit daar naartoe. Daar eerst dan een paar Johnny's* en dan iets simpels eten. Rijd jij Janna, dan betaal ik.'

'Lijkt me een zeer goed idee,' zei Hilary.

 

 

Sonnevanck in Wijk aan Zee

* Sonnevanck = De huiskamer van de IJmond.

* Johnny = Bier van hoge gisting van Brouwerij de Prael aan de Oudezijds Voorburgwal 30 in Amsterdam.
 

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg