Verlof; een leuke onderbreking van het varen

Rob, de uitbater van De Druif, had mij afgehaald van Schiphol. Mijn sleutel hoefde ik niet te gebruiken, want Janna zat lekker in de middagzon op het terras te genieten achter een Kriek Lambic. Ze bracht mijn plunjezak naar beneden. Pia, de vrouw van Rob, had de glazen nog maar eens gevuld en er werd op de goede thuiskomst geklonken en bijgepraat. Over 6 dagen zou Hilary zich melden. Toen het terras in de schaduw kwam, gingen Janna en ik naar ons souterrain, het voelde of ik niet was weggeweest.

Morgen maar met de prothesemaker bellen en daarna langs kantoor voor het nodige papierwerk. Janna liet weten: ‘De Eend heeft een nieuwe accu. Als Hilary er is, ga ik Boer Smit in Giethoorn bellen voor de jachthut, eind september is deze weer vrij. Als we eerder willen komen, zullen we boven de koestal moeten liggen in het stro. De ouders van Hilary verwachten ons in novenber op Kreta, dus zeg maar tegen die Kapitein Smit van kantoor dat je de rest van het jaar geen afloswerk doet. Hilary heeft ook verlof tot na de feestdagen genomen en ik mag in de komende tijd vrij nemen wanneer ik maar wil. Rob zijn broer kan mij vervangen. Dus Pietje, wij hadden bedacht dat jij onze Hassan Ben Dadel weer gaat worden voor de komende maanden, dus dat betekent bijvoorbeeld met ontbijt op bed. Ik antwoordde: ‘Ik kan dit tij niet meer keren. Een kruispeiling met verzeiling zal dan niet te vermijden zijn.’

Na al het papierwerk te hebben afgehandeld bij de boekhouder op de Westerdoksdijk, ging ik bij personeelszaken langs. Daar lag ook weer een verhaal te wachten.

Bij monde van Kees Smit mocht ik vernemen dat veel potjes uit de vaart zouden worden genomen om diverse redenen;

-  De tonnenmaat van 499,9 bruto was in 1969 door de overheid losgelaten. De maximum lengte tussen de loodlijnen van 75 meter had haar intrede gedaan in de Kleine Handelsvaart. Veel van deze potjes waren op leeftijd en hun economische bestaan werd ook bemoeilijkt doordat veel kleine havens in het Verenigd Koninkrijk en Ierland dicht gingen voor de beroepsvaart.

- Het werd ook steeds moeilijker om kleine partijen lading te vinden voor deze schepen. Het vrachtverkeer dat met de ro-ro* scheepvaart een vlucht nam in Noord-Europa, gaf hen mede de nekklap. 

De Amstelstroom, een ro-ro schip

- Zij die nog konden varen in een lijndienst deden dit, zoals de Wexford van 1917, roepnaam PIOJ, of de Gazelle van 1932, roepnaam PEGC, die tanks hadden voor glucose vanaf Koog aan de Zaan. Dit onder het toeziend oog van het Bijenkorf concern.

Wexford

Gazelle

- Voor de wat grotere Coasters in de tonnenmaat 600 tot 1000 laadvermogen, was er nog lading te vinden in de munitie- en explosievenvaart vanuit Europa rond Kaap de Goede Hoop, dit i.v.m. de sluiting van het Suezkanaal naar de Perzische Golf. De wateren rond Suriname konden ook nog wel wat timecharters gebruiken. ‘Uitgevaren ben je voorlopig nog niet,’ zei Kees Smit, ‘er komt nog een nieuwe lijndienst aan: Luik via Antwerpen naar Rochester met staal, met stukgoed voor het Engelse leger weer terug, losplaats Antwerpen. Daarna weer het Albertkanaal op en dit alles zonder loods. Dit zal een schip worden met een lage kruiplijn, denk aan een Parijs-vaarder. 

* ro-ro = roll-on-roll-offschip

De volgende blog zal wel even op zich laten wachten, maar tot dan!

Recht zo die gaat!

F.L.Woodleg