Hotel Café Slijterij 'De Zwerfkei'

Als de pruimen weer op smaak zijn, komen de verhalen van F.L. Woodleg weer, maar nu even een mijmering over het verleden van een hotel in Ansen - Drenthe.

 

 

 

Hotel Café en Slijterij De Zwerfkei

 

Het zal in de jaren 2002 t/m 2005 zijn geweest dat Gonny en ik regelmatig een weekend of langer in Ansen verbleven in hotel 'De Zwerfkei'. Altijd was er de mogelijkheid om onze hond Cayan mee te nemen. Die was in tussentijd goede maatjes geworden met Asta en Summer, de honden van Gerrit en Betty, de eigenaren van de Zwerfkei.

Gerrit nam ze vaak alle drie aan het begin van de avond in de auto mee naar het bos, de Anserdennen. Dit vond onze Drentse Patrijs best leuk. Gerrit gebruikte de tijd vaak om te kijken hoe het stond met de wildstand, hij was een jager. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem of zijn maten nooit met een stuk wild heb gezien, laat staan dat dit geserveerd werd.

Bij het serveren van het avondeten had Gerrit altijd de vaste 'opdien uitleg': aardappeltjes van vandaag (gekookte) en van gisteren (gebakken). Betty stond in de keuken, zij kon goed koken en had altijd een driegangenmenu. Wij hadden altijd de voorkeur voor haar Drentse mosterdsoep.

Als Gerrit met de honden terugkwam was er altijd tijd voor een borrel, de locals kwamen vaak nog even langs voor een pakje rookwaren en namen eveneens een borrel of legden een biljartje.

De zondagochtend was er voor het klootschieten met Gerrit onderweg als foeragemeester, de middag voor verhalen uit de oude doos met leden van de 'klootschietvereniging'. Het avondeten werd dan vaak later opgediend als er geen klanten meer waren.

 

Op 18 januari 1963 zagen wij Reinier Paping de Elfstedentocht winnen in het café wat later de naam 'Zwerfkei' kreeg. Het was naast café tevens een beerhouderij. Wij fietsten hier dagelijks aan voorbij als we naar de landbouwschool in Dwingeloo gingen. De tv stond die ochtend aan toen we eraan voorbij fietsten. Net als het de gewoonste zaak was stapten we allemaal af en gingen tv kijken.

Tibbe de caféhouder heeft wel de school gebeld en verteld dat de leerlingen uit Ruinen en Ansen bij hem zaten te kijken naar de Elfstedentocht. We kregen ijsvrij van het schoolhoofd. Maar de andere dag kregen we wel een preek dat het niet weer mocht gebeuren zonder eerst op school te komen. Het had ons in elk geval 20 km fietsen bespaard die dag.

Kort erna werd het pand aangekocht door Aaltje en Berend Luning die het de naam Zwerfkei gaven, het werd een hotel annex café/slijterij.

Ja, Drenthe zat in de lift voor de recreatie. In 1978 werden Betsie en Roelof Kruithof er de huurders van. Begin jaren ’80 kochten Gerrit en Betty Versluis het pand aan en deden het weer van de hand in 2005. Toen werd het van de familie Bartels. Een pension met conferentiezaal.

Als we er zo nu en dan nog eens aan voorbij rijden zien we er weinig leven en denken met weemoed terug aan die gezellige jaren van 2002 t/m 2005! We hebben hierna nooit meer een hotel gevonden waar we ons zo goed thuis voelden.
 

Zittend op een Zweedse zwerfkei met het kleine zwerfkeitje
dat ik van Gerrit kreeg op de afscheidsavond.

 

Vandaag is gisteren geworden...

Peter Jochems