Deel
1 van 2
Over de
MS
Rijnhaven
Callsign PHFT
van 1975
Najaar
1977
 |
| Foto Cees van der Ende |
In het
laatste weekend van september namen Rob en Pia De Druif weer van ons
over. Voor ons stond de mini klaar die voorzien was van een extra
grote doos rumbonen plus de zes zuurstokken van meneer Jamin. Via
Muiden, Amersfoort, Zwolle, Zwartsluis naar Giethoorn. Alle drie
verlangend naar een zwoele nazomer. Hilary had in de achter ons
liggende maanden zes weken Kongo gedaan voor Artsen Zonder Grenzen. Daarnaast was ze
veel gevraagd als uitzendkracht bij het Marine Hospitaal te Overveen,
evenals bij het Militair Hospitaal voor Dr. A. Mathijzen in Utrecht,
het huidige Oog in AL ziekenhuis.
Deze
keer geen bezoek van Jopie en Els. De dames uit Vlissingen waren
bezig met de overdracht van "Hotel De Leugenaar".
De
woensdagmiddag zou Dientjes middag worden. Hier had zij om gevraagd
toen zij met haar zus een dagje Amsterdam deed. Dientje
wilde haar EHBO-diploma halen. Ze had graag de verpleging in gewild
als jong meisje, maar als oudste van de zes kinderen met een zieke
moeder ging het werk op de boerderij voor. Hilary gaf haar dan uitleg
in het verband leggen, reanimeren, slagaderlijke bloedingen, enz.
Janna en ik waren de proefpersonen. Het verband weer oprollen was ook
onze taak. 's Avonds met Harm erbij naar de Chinees in Wolvega.
De
avonden en nachten waren alweer fris met nevel over de landerijen.
Boer Smit had al een paar zakken met hout op de deel gezet. Het werd
een tijd van boerennachten. Na de afwas en de douche namen we vaak
plaats rond de kachel. Tijd voor de boerenjongens met de extra scheut
brandewijn. Het derde glas kreeg al gauw de naam in de bedstee. Mede
doordat we vaak voor het slapen gaan er nog een rumboon bij deden. De
doos met rumbonen lag op de beddenplank. Vaak doofde een van ons de
kaars en zaten we in het donker te genieten van de stilte. Als Jans
Bokking was wezen buurten werd het later, hij was gek op onze koffie
met de rumboon.
Na
drie weken Giethoorn deed Janna de hut op slot. Het gebruikelijke
etentje in Ruinerwold bij de Klok.
Voor
mij lag er de MS Rijnhaven
van
Van Uden in de Merwehaven van
Rotterdam. De meiden gebruikten de resterende vrije dagen om nog even
naar Lentas te gaan om het schepijs van Pa te gaan proeven.
 |
| Met een ijsje van pa... |
Afgelopen
augustus had Pa voor het eerst ijs gedraaid. Ze hadden het dorp een
uitnodiging gegeven voor koffie met ijs op het terras na de
kerkdienst op zondag. De bewoners waren tevreden huiswaarts gekeerd.
De Papás vond het een verrijking voor het dorp, hij kwam regelmatig
een praatje maken.
Voor
de bezoekers van het strand hadden Pa en Ma hetzelfde gedaan, maar
dan tegen de tijd dat de mensen naar huis gingen.
Onze
plannen voor 'Why Not' voor het restaurant gedeelte was goed door de
dorpsraad ontvangen, het latere
Chez Gabriël.
De bank wilde Why Not niet verhuren, alleen verkopen. Dit ging boven
ons budget. Ons florijnen zouden wij te hard nodig hebben voor de
verbouwing van Rent Rooms.
Janna
had naar Vlissingen gebeld, ze had het pand 'Why Not' beschreven met
het verhaal erachter. Jopie en Els waren er naartoe gereisd en als
eigenaars van 'Why Not' teruggekomen. Het pand met keuken -
restaurant zouden zij de naam
Chez Gabriël
geven. In het andere pand
zagen ze wel een mooie woning.
Als
alles volgens plan verliep, zouden de meiden eind februari afreizen
naar Jamaica, daar werd ik dan weer afgelost van de MS
Rio Yaque de ex
Seinehaven.
Maar
eerst de Rijnhaven
(2). Callsign PHFT. Een
schip van 1975
gebouwd als Janne voor
de Noorse reder Per Jacobson. Deze had haar tijdens de bouw
doorverkocht aan Van Uden. Er stond een 2000 pk Mak in, deze gaf haar
een snelheid van 12 knoop.
Voor
mij werd het tot eind december op en neer Cuba – Rotterdam/Moerdijk
met laden en lossen, een rondreis van 28 dagen. De basis van deze
dienst was het Cubaanse nikkel. Naar Cuba bestond de vracht uit
stukgoed met gebruikte vrachtwagens en met afgeschreven autobussen
van diverse busmaatschappijen uit Nederland. Op Cuba zag men deze
bussen nog rijden in dezelfde kleuren en met de naam van de oude
eigenaren.
Voor
de liefhebbers van Amerikaanse auto’s uit het midden van de jaren
vijftig is Cuba een lustoord.
Deze
Rijnhaven (2) is
in 1981
verkocht naar Italië, zij kreeg de naam Adriana,
callsign IVFE.
In
1997
is ze spoorloos verdwenen, vermoedelijk gezonken op een reis van
Alexandrië naar Trapani (Sicilië). Geen spoor van de 12
bemanningsleden.
Recht
zo die gaat!
F.L..Woodleg