Hij die reist, kan verhalen vertellen 2... 1

Een nieuw verhaal, nu uit de periode half februari - maart 1977 in twee afleveringen.

Titel: Even bijpraten bij en met Pa en Ma Goldappel in Lentas op Kreta.

Deze twee verhalen zijn het vervolg op onze tijd op de Fiji archipel na het vertrek van de ms Blue Marleen in 1977.


Deel 1 van 2 

Bram bracht ons naar het vliegveld van Suva in een geïmporteerde oude London taxi.

De terugreis naar Amsterdam deden we via Kreta om Pa en Ma Goldappel (de ouders van Hilary) te bezoeken. Tenslotte was het nog geen april en was De Druif bemand.

 

 

Men had onze vlucht geboekt bij British Airways, een reis van 60 uur. De vlucht naar Heraklion ging via Brisbane, Bombay, Rome, Athene. Heraklion schrijft men ook als Iraklion. Hier namen we het hoog nodige aan kleding uit onze koffers. Deze lieten we achter in het depot bij het vliegveld. Na geld gewisseld te hebben, namen we eerst een heerlijk koud biertje. De meiden gingen informeren naar de bromscooter verhuur. Hier wilden we ons mee verplaatsen tijdens ons verblijf in en om Lentas, een meer dan 2400 jaar oude plaats. De meiden hadden voor Ma een mooie sarong meegenomen, Pa moest het doen met een shirt. Op Kreta werd het voorjaar, we zagen het aan de jonge frisse bloemenpracht, ik voelde het voorjaar in m'n lichaam wat een plezier zou dit gaan voortbrengen.
Lentas wordt ook geschreven als Lendas, dit komt van Liontas wat weer leeuw betekent. De eerste 75 km tot het bord Lentas gingen voorspoedig op de bromscooters.

 

Hilary: "Ei maste stin!" (We zijn er!)

 

 

Mijn eerste blik op Lentas



De afslag naar het dorp was niet al te duidelijk aangegeven, vanaf de doorgaande weg werd het een onverharde weg naar het dorp. We zagen het dorp liggen want de weg er naartoe ging bergafwaarts met veel los split.

We stopten even voor we aan de afdaling begonnen.

'Kijk Peter,' zeiden de meiden, 'dat laatste witte gebouw links tegen de berg is Rent Rooms.'

De berg (een kaap) waar het tegenaan gebouwd was, zag eruit als een liggende leeuw (Liontas).

 

De weg naar Lentas

 

Aangekomen op het dorpsplein ging Hilary haar ouders bellen vanuit de enige telefooncel die er in het dorp was. Janna en ik gingen benzine tanken want we reden op onze reserve. Toen we terug waren zat Hilary op het bankje bij de telefooncel.

Ze komen hier naartoe zei Hilary, zet de mopets maar even op hun standaard en geniet mee van het ruisen van de golven.

We hadden zo uitzicht op drie verwaarloosde taveernes aan het plein.
Ze waren goed gelegen met de terrassen aan de zeezijde.
De panden zagen er wel verwaarloosd uit, evenals het mij aangewezen pand Rent Rooms.

'Hé kijk,' zei Janna, 'daar komen Pa en Ma aan.'

Ma vloog de beide meiden om hun nek en ik kreeg een por in mijn maag met de woorden als zoiets van: 'Fijn dat je er bij bent zoon, had je niet eens eerder kunnen komen?'

Pa hoorde ik zeggen: 'Heeft je harem je weer naar ons toe geloodst?'

Ma stapte bij mij achterop de scooter.

 

Pieche, het hondje van Ma

Na een drankje thuis gingen we ons opfrissen en lopend naar de Tabac van Lentas. Een eetgelegenheid met huismanskost en een ouzo vooraf. De wijn bij het eten kwam zo uit het vat van een plaatselijke wijnboer en smaakte ons goed, evenals het gegrilde stuk vlees dat werd opgediend. De Tabac was ook de slagerij van het dorp. We hadden zicht op de Byzantijnse kerk Agiosloannis Theologos.

'De Papás (Priester) wil je graag leren kennen Pieche,' zei Ma tegen mij (zo sprak Ma Pietje uit).

'Als je maar niet in de biechtstoel plaatsneemt,' zei Pa, 'dan is onze familienaam hier niet meer te zuiveren.'

Lentas was toen een dorp van 600 inwoners, het spreekt je aan of niet. Er is geen nachtleven, om tien uur is het stil in de straten. Alleen de zee die je hoort, vooral bij storm als de golven tegen de rotsen beuken. De bewoners zijn veelal boeren, zij leefden van hun schapen en geiten. De door hun verbouwde olijven gingen naar de voedselindustrie, ze maakten hun eigen wijn en ze waren tevreden. Er was openbaar vervoer van en naar het dorp vier maal daags. Momenteel was er geen arts, wel een vroedvrouw, de gemiddelde leeftijd van de dorpelingen lag tussen de 45 - 75 jaar.
 

Schaapherder Lentas, een heerlijk beroep!

 

Het dorp had naast de Tabac een supermarkt met de apotheek. Ook een bankfiliaal dat twee middagen per week open was. In de dorpsbakkerij zat een neef van Pa, iedere ochtend haalde ik daar vers brood. Zijn zonen hadden een klusbedrijf. Hilary haar grootouders zowel van moeders als vaders kant waren in deze streek geboren. Toen ze trouwden zijn ze naar London vertrokken. Van Pa z'n kant waren ze in de verse vis gegaan. Later begonnen zij een Take Away Fish and Chips in Three Colt Street, die later door Hilary haar ouders werd voorgezet. Van Ma haar kant waren ze in de groente- en fruithandel gegaan.

Pa vertelde mij onder het eten iets over het dorp. Er was een strand voor dagtoerisme zonder horeca voorzieningen.
De leegstand van de drie taveernes was ontstaan doordat de Duitse eigenaren er een gelegenheid tot FKK* van hadden gemaakt inclusief op het strand. Dit ligt hier gevoelig bij de bevolking in dit zuidelijke deel van Kreta, ze waren hier vrij traditioneel vertelde hij.

De drie panden

Met de Duitsers hebben ze nog steeds een haat verhouding, een overblijfsel van 1940 -1945 vertelde Ma (lees het boek Wie betaald de veerman van Michael Bird).

De panden zijn in beslag genomen door de bank wist Pa ons te vertelen.

'Ma en ik hebben ze alle drie bekeken, ze moeten goed gerenoveerd worden. Als jullie het leuk vinden gaan we ze een keer bekijken. Ik zal dan contact opnemen met de makelaar. Ma en ik willen de Porto Lenta kopen, de eerste vanaf het plein.'

 

Pa vertelde verder: 'Graag zou ik daar consumptie-ijs willen maken, een kleine ijssalon. Frisdrank en koffie op het terras voor de mensen van het strand. Daar mogen we strandbedden verhuur gaan doen van de gemeente. Deze laat dan ook de stranddouche met de wc weer plaatsen als wij ze schoonhouden. Ma wil de drie appartementen boven de taverne weer klaarmaken voor de verhuur. Ze denkt te gaan adverteren in de UK. Zo horen jullie maar weer, stilzitten lukt ons niet.'

'En adverteren, doet u dat dan in de maandbladen die het Engelse leger uitgeeft en in Nederland in de reiskrant op zaterdag van het Dagblad de Telegraaf?' vroeg Hilary.

 

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg

 

Volgende week het vervolg "Wikken en wegen, wij waren gewoon impulsief".
 

* FKK = Freikorperkultur, in goed Nederlands vrije lichaamscultuur dus naturisme.