Nu heerlijk naar buiten, daar is van alles te doen en daarom...

is dit voorlopig mijn laatste bericht, dus even een zomerstop.

Vorig jaar toen ik ging 'weiderollen' bij Hendrik Jan en Joke, net als de laatste jaren ervoor.

Dit jaar niet naar en NL en dus geen agrarische werkzaamheden met trekker en weiderol op Armweide (Ruinen). Ik hoop dat dit geen al te grote consequenties heeft voor het land van Hendrik Jan en Joke. 

In mijn tijd op de lagere landbouwschool in Dwingeloo ging het meeste werk nog met paard. Leraar Brinkman bracht ons het ploegen met paard bij op de akkers in Juttendel van Hendrik Smit z’n ouders van Oldenhave. Later kreeg deze Hendrik samen met zijn vrouw Jannie een pracht van een nieuw melkveebedrijf in het buurtschap Hees. Er was geen opvolger en het bedrijf werd een paar jaar geleden verkocht. Ze kochten een huis in Geuzinge (Ruinen) met een stuk grond erbij voor een paard, tijd om de wereld in te gaan. 

Uit onze klas waren er twee die in die tijd al een tractor op het bedrijf hadden, maar zowel Jan Feensta uit Doldersum als Arend Bijker uit Ansen gingen niet de landbouw in, evenals Peter uit de Westerstraat in Ruinen die de zeeën en oceanen ging doorploegen.
 



Frits en Willem voor de weidesleep.
Foto van "Oan 'e Dyk" te Paesens.

 

Uiteindelijk zou deze Peter na zijn pensionering in een rustiger zee terechtkomen om aardappels te kunnen gaan verbouwen in Jämtland in het noorden van Zweden, ver van de havens met zijn gevaarlijke kroegen en hun uitbaters.

  

De boeren met vetweiders hier in het noorden van Jämtland rollen hun weiland niet, er zitten teveel stenen in de grond.
Ze rijden wel mest uit, maar een mestboekhouding… nooit van gehoord. Zo nu en dan zien we een advertentie in het weekblad dat ze weer bio vlees te koop hebben in pakken van 10 kg. Hetzelfde doen de aardappelboeren met hun product, een keer per maand gaan ze de dorpen af met hun vrachtwagen. Ook dit wordt aangekondigd in het weekblad.
Er staan hier veel boerenbedrijven leeg, tijd voor een sloopregeling als in Nederland? Nee. Soms komt daar een buitenlander op af, prachtige plek leuk in het bos ver van snelweg en dorp. Maar dan wordt het winter en hoe komen de kinderen op school, er komt geen schoolbus door de sneeuw, de gemeente ruimt er geen sneeuw meer want het huis stond al jaren leeg.
Hoe houd ik mijn huis warm want het stookhout is vaak nog te nat, twee jaar laten drogen vindt men onzin, schoorstenen zijn vaak van binnen kapot en dan moet er een nieuwe binnenpijp in.
De waterput bevriest op koude dagen, ramen en vloeren tochten en vaak zit er schimmel tussen de muren. Men verdwijnt, zet het weer te koop. Maar wie zal het kopen? Weg droom van een leven in de natuur met een B&B met tevens appartementen verhuur, of een kaaswinkel of fietswinkel. Er zijn enkele van die gevallen bekend dat men berooid terugkeert, de depressie is dan nog erger dan toen men kwam.
Maar er zijn er ook die slagen. Vijftig melkkoeien en leveren aan een kleine melkfabriek die ook de melk van de lokale geitenboer verwerkt. Of die een camping kochten en in de winter sneeuwtochten doen met sledehonden of sneeuwscooters. Of die een winkel overnamen, geen dollartekens in de ogen hadden maar het positief benaderden. Zweden werd hun land.

In het weekblad de Boerderij las ik dat het in Nederland ook een groeiend probleem aan het worden is, de leegstand van agrarische bedrijven. Het woonhuis lijkt me geen probleem maar wat doe je met de stallen en de kassen?

Wij gaan de zaag- en kloofmachine gereed maken. Er ligt weer hout, deze keer uit eigen bos en een stam of tien van Clas gekregen. De te grote stukken klooft hij voor ons samen met Bosse, hij heeft een zware klover achter zijn trekker.

De kloofmachine achter de quad

Nu heerlijk naar buiten, daar is van alles te doen en daarom… tot in het najaar van 2015!

Vergeet niet mijn PS te lezen onderaan!

F.L. Woodleg groet jullie.

PS

In het bericht van 1 april j.l. met de titel ‘Kok Nol en Moppie Tol’ schreef ik over mijn tocht met een huifkar in 1998. De eerste keer dat ik weer in Ruinen kwam nadat ik als vlucht voor mijn stiefmoeder naar zee was gegaan als puber.

Een dag of wat geleden gingen we wat foto’s uitzoeken en vonden daar nog wat foto’s uit vervlogen tijden…

Samen met het paard en mijn hond Cayan op de Havelter heide

Hier staat de huifkar vast in het mulle zand van de Havelter heide, oefenterrein van defensie. Enkele soldaten in oefening hielpen mij weer uit het zand.

We zijn ook een keer vastgelopen in de bossen van Doldersum, hier moest hulp komen van Jan Schipper met zijn tractor.
Hij was ook een oud leerling van de Landbouwschool en zat destijds een paar klassen hoger.

Op de Secteweg in Stuifzand

Dit is de boerderij aan de Westerstraat nr. 22, waar ik met mijn vader en stiefmoeder woonde tot ik ging varen, het is nu een winkel. De veranda is er later aangebouwd. Het raam rechtsboven op de foto was mijn slaapkamer.
Deze foto maakte Gon in 2005.

Recht zo die gaat!

F.L.Woodleg