Deel
5 van 6
 |
| Haven Beverwijk |
Half
maart, de Zuiderzee
werd weer overgedragen in Beverwijk.
Haar
nieuwe lading: Uien en pootaardappelen voor Galway aan de Ierse
westkust stonden klaar in de loods. Woutertje de 1e
stuurman kon de pallets gaan tellen.
Janna
nam de bus naar Wijk aan Zee, ze had daar nog enkele dingen te
regelen met Rob en Pia die daar een appartement hadden betrokken na
hun vertrek uit De Druif.
 |
| Wijk aan Zee |
Toen
Janna zich weer bij ons voegde in de stationsrestauratie in Haarlem
had ze de mini en onze post bij zich. Wijk aan Zee zou tijdelijk ons
briefadres worden. Alleen nog even met onze paspoorten langs het
gemeentehuis van Beverwijk om zo het instituut dat dé
blauwe enveloppen verstuurt weer op hoogte van ons bestaan te
brengen, zodat men ons weer om de jaarlijkse verplichte donatie kon
vragen.
Onder
een biertje vertelde ze dat Rob en Pia in gesprek waren met de
familie Meijer over het Bell Hotel aan de Hogeweg in Zandvoort.
'Als
we willen kunnen we er morgen met hen naartoe. Zij bellen dan Pa
Meijer, die verblijft er nu. Gaan we doen hè kompanen, overnachten
we vannacht in Haarlem. We worden dan getrakteerd op spareribs in
eetcafé de Linde op de Botermarkt.'
'Doen
we,' zei Hilary, 'nu we een zwervend bestaan gaan leiden is alles
meegenomen.'
Zo
werd er voor mij beslist, iets wat me eigenlijk best was bevallen in
de afgelopen jaren.
'Dan
ga ik kijken of ik nog een muntje in m'n zak heb voor de telefoon,'
zei Janna. 'Zal ik zeven uur op de Botermarkt doorgeven? Als ik terug
ben gaan we op zoek naar een hotel op loopafstand van de Botermarkt,
ik stort me vanavond op de Kriek
Lambic.'
Toen
we de volgende ochtend stonden te wachten onder de watertoren op het
parkeerterrein van Zandvoort wenkte Pa Meijer ons om binnen te komen.
'Ik
heb de koffie klaar!'
Zijn
eerste vraag was: 'Gaan jullie dit hotel runnen voor Rob en Pia?'
'Nee,'
zei Janna zeer beslist, 'daar komt bij dat u het eerst aan hen zult
moeten verkopen.'
Even
later stapten Rob en Pia binnen met warme saucijzenbroodjes van
Bakker Balk. Op zich geen slechte locatie voor een hotel dacht ik.
'Dit
gaat een traditie worden als jullie van een reis of van zee
terugkomen,' zei Pia.
Het
hotel was degelijk maarrrrr...
tijdelijk afgekeurd door de brandweer op de brandbeveiliging. Het
mocht in deze staat niet meer open.
'Weet
u welke eisen er gesteld worden?' vroeg Rob.
'Ja,
die heb ik bij me,' zei Pa Meijer.
Rob
z'n antwoord aan Pa Meijer was: 'Dus als deze kosten plus de goodwill
van tafel zijn, mag u langskomen in uw oude strandpaviljoen. Met
Pasen zijn we weer open. U krijgt dan een bod op het hotel.'
Onder
de lunch in het pannenkoekenrestaurant in de Kerkstraat deed Rob ons een voorstel:
'Wanneer
het Bell Hotel doorgaat, willen jullie dan het strandpaviljoen gaan
doen? Jullie mogen dan in de flat in Wijk aan Zee wonen.'
'Nee,'
zei Janna zeer beslist. 'We hebben totaal andere plannen die we nog
wel verder zullen bespreken. Dat doen we in de jachthut waar we
verblijven tot Pinksteren, daarna naar Lentas.'
Recht
zo die gaat!
F.L..Woodleg
