Weer even terug in de tijd naar de nazomer van 1975

Deel 1 van 6

September

De eerste week van september stond strandpaviljoen 'Meijer aan Zee' klaar voor de winterstalling. De Firma Paap verzorgde de afbouw en het transport naar de stalling. Rob en Pia zouden 'Meijer aan Zee' volgend jaar weer bemannen.

 

 

 

 

Maar eerst namen ze een week vakantie in 'De Leugenaar', dit hadden ze tegoed van Janna.

Ze waren daar goed verzorgd vandaan gekomen: 'Pracht vrouwen, echte horeca tijgers, we begrijpen dat jullie het goed met ze konden vinden,' zei Pia. 'Het eten in Domburg was klasse, bedankt!' Aansluitend gingen ze een week naar Maastricht.

Als ze terug waren konden wij drieën onze vier weken vakantie aaneensluitend opnemen tot het laatste weekend van de herfstvakantie. Rob en Pia wilden bij onze terugkomst nog graag even naar Madeira voor de winterdrukte begon.

Cees Smit wist dat ik vanaf november weer beschikbaar was.

 

Voor ons eerst een weekend Vlissingen in 'De Leugenaar', daar stond nog een rekening open, evenals in Domburg.

Het weerzien was ongekend hartelijk: 'Jullie kamer is klaar en wacht op jullie'.

De dames zagen er vermoeid uit, ze hadden voor de zomer extra hulp ingehuurd voor de bediening: 'Het werd me te zwaar,' zei Jopie, 'na de periode van de herfstvakantie doen we het hotel twee weken dicht. Ik heb de familie Smit in Giethoorn gebeld voor de jachthut. Hij moest nu met de nieuwe eigenaresse overleggen of zij er geen gebruik van wilde maken, hij had het verkocht. Later belde hij ons terug: 'U mag er gebruik van maken vanaf achttien oktober,' en dat zo lang we maar willen.

'Wel, dan zullen we de bedstee opmaken voor jullie,' zei Janna, 'als we maandagmiddag vertrekken gaat de Mini met ons naar Giethoorn. Ons voornemen is om Giethoorn niet uit te komen. Het was voor ons ook een lange zomer, niet echt zwaar. Als het kon kregen Hilary en ik thee met beschuit op bed. Maar gaat je hulpje een paar keer voor verhoor naar Rotterdam dan zijn de dagen lang.'

'Nou meiden, de zorg in de jachthut gaat gewoon door, jullie blijven gewoon in de XXL T-shirts lopen met wollen sokken, de kachel zal branden.'

'Mag hij blijven?' vroeg Jopie.

'Als hij niet hoeft te varen dan mogen zowel hij als zij één week extra blijven om voor jullie te zorgen,' zei Janna. 'Ik kom ze persoonlijk weer ophalen.'

'Nemen we hier een Irish coffee of in Domburg?' vroeg ik.

'We vragen onze hulp om een oogje in het zeil te houden, zij heeft een kamer in het souterrain,' zei Els.

In Domburg brachten we de complimenten over van de eters van de bierviltjesbonnen.

'Ja,' zei de kok-eigenaar, 'mijn vlees neem ik vers van de slager, je winstmarge is kleiner dan bij diepvriesvlees, groente zo van de kweker, maar de mensen komen terug!'

We gingen terug naar Vlissingen voor een laatste Irish coffee.

'Morgen willen we graag uitslapen, zou ik ons ontbijt mogen ophalen?' vroeg Hilary.

'Morgenavond tijd voor een Guinness uit het vat vrienden van 'De Leugenaar' zei Janna.

'Als jullie morgenavond bij ons eten maak ik mosselen met een verse fruitcocktail als toetje, de banaan gaat in tweeën,' zei Els.

Een nachtzoen met de woorden van de dames: 'Heerlijk dat jullie zo ongecompliceerd kunnen leven'.

In bed zei Janna: 'Hoe kon ik het zeggen dat jullie een week voor hen zouden zorgen!'

'Geeft niet,' zei ik, 'we zijn toch vrij, je haalt ons toch wel weer op?'

'Natuurlijk, jij blijft onze Hassan Ben Dadel Peter,' zei Janna. Ze vervolgde: 'Ik denk er over om Rob dan te vragen of Corry mij een paar dagen mag vervangen als ik jullie ophaal. Dan blijf ik ook een paar dagen extra in de hut. Onze vriendinnen hebben rust met afleiding nodig ze zijn totaal op. Rob en Pia zullen er begrip voor hebben, zij weten hoe het voelt om oververmoeid te zijn door je werk. Zij waren het ook, zodoende hebben ze mij erbij gehaald. Geld verdienen is leuk, maar je gezondheid gaat toch voor,' zeiden ze.

Midden in de nacht maakte Janna ons wakker: 'Zouden jullie voor vast in de horeca willen werken?'

Hilary: 'Voor een tijdelijke periode ja, maar ik wil ook ziekenhuiswerk blijven doen.'

Ik ging op mijn rug liggen: 'Als ik de mogelijkheid behoud om naar zee te kunnen voor een paar maanden per jaar dan is het ja, dit heb ik namelijk aan Manneke beloofd.'

'Nu ga je drie biertjes halen Janna,' zei ik, 'je weet de weg. Doe wel een badjas aan.'

 

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg