 |
| Westerdoksdijk Foto: Gemeentearchief Amsterdam |
Tijdens ons jaarlijkse september
samenzijn in Zandvoort, onze 'No bra no problem' dag, werd er
besloten om dit jaarlijks samenzijn te verplaatsen naar de maand
december in een hotel met kerstarrangement. Bij deze laatste
ontmoeting op het strand, vond het clubje van zeventigers dat ik maar
weer eens moest gaan schrijven en men zou mij helpen.
Pia en Rob deden de eerste voorzet: Het gebeuren bij de ventilatiepijpen van de
Coentunnel aan de noordzijde van het Noordzeekanaal in 1978.
Wij als vriendenclub, waarvan het
merendeel barpersoneel was van de cafés Scharrebier en De Druif
aan het Rapenburgerplein en de lady bartenders van de Pondarosa bar
in de Warmoesstraat, waren ons bewust van de fase waarin ons leven
toen was. Zie ons als verouderde hippies die
regelrecht van badkleding naar de blootzwemfase waren gegaan. Bloot zwemmen was destijds een hype.
In een
aantal overdekte zwembaden in de Randstad was er de mogelijkheid om
dit tijdens bepaalde dagdelen te doen.
Hier zag men vooral vlezige
oude heren die erop afkwamen, niet erg opwindend voor de vrije
meiden onder ons. Alleen die door de NVSH werden georganiseerd,
hadden een goed gemengd gezelschap.
Hierdoor kreeg je heel wat
plekjes als plassen en beekjes waar het gebeurde, vooral in de
donkere uurtjes. Een ervan was Ruigoord, toen nog niet door de
havens van Amsteram opgeslokt. Er waren ook een paar mooie plekjes
aan het Noordzeekanaal. Op een van deze plekken nabij de
ontluchtingstorens van de Coentunnel hadden we op een zondagavond
onze sloep afgemeerd aan de remming. Onder het zwemmen verscheen er
sluipend en zonder navigatieverlichting aan, een boot van de
waterpolitie die de schijnwerper op ons richtte. In de schaduw van de
stuurhut stonden een paar agenten.
Eén van hen riep via de megafoon:
'Ga naar de steiger en klim erop.'
We riepen terug: 'We zijn in
ons blootje, de kleding ligt in het bootje.'
Hierop werd ons
gesommeerd ons onmiddellijk aan te kleden. Ze meerden af en onze
namen werden genoteerd met de boodschap erbij ons voor twaalf uur
maandagmiddag te melden bij het bureau aan de Westerdoksdijk. Dit
deden we maar wat braaf, want zij kenden onze sloep maar al te goed.
Nadat de RP boot uit het zicht was doken we weer naakt het
Noorzeekanaal in.
's Maandags kregen we van de commandant een preek
nadat hij het verslag erbij had gehaald. Er mocht daar niet gezwommen worden.
Hij wilde graag onze uitleg en die gaven we hem: 'We
willen geen rimpels en wie ziet het als je in het water bloot bent,
bovendien is onze fooienpot onvoldoende gevuld om een goed badpak te
kopen.'
Zijn antwoord was: 'Niemand heeft het perfecte lichaam. Ga
langs het Leger des Heils op de kop van de Prins Hendrikkade, jullie
wel bekend. Bij een volgende ontmoeting zien we jullie graag in
zwemkleding, jullie zijn nog jong genoeg om die rimpels glad te
strijken.' Hij keek daarbij duidelijk naar Rob en mij.
'Dit gaan we
onthouden,' hoorden we de dames zeggen.
Recht
zo die gaat!
F.L..Woodleg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten