Een nieuw verhaal uit de periode september 1976 - februari 1977 in vijf afleveringen.
Deel
1 van 5 - Giethoorn
Begin
september was weer de drukke periode, paviljoen ‘Meijer aan Zee’
werd afgebroken. Firma Paap kwam deze opladen voor een plaats in de
winterstalling. Rob en ik waren blij met de aanwijzingen van Pa
Meijer, evenals met de helpende handen van Corry en Hilary, zij
hielpen waar het nodig was.
Paviljoen naar de stalling, wij naar Café
het Kopertje, hét 'Praathuis' voor de Zandvoortse horeca, voor
onze saté met een kleintje pils. Bij thuiskomst een quick douche
voor Rob. Pia zat al naast de reiskoffer, de tickets voor Lanzarote
lagen op tafel. Janna bracht ze naar Schiphol, een groet en een fijne
tijd, verlies je retourkaartje niet. Als zij weer terug zouden zijn
mochten wij weer even op verhaal komen in Giethoorn. Ik verlangde
naar de nostalgie met daarbij de bedstee.
Vier weken rust, alleen het
gekwaak van eenden en om toerbeurt naar Boer Smit voor de pul melk en
naar Dientje met Harm voor de boodschappen.
Mijn
vast omlijnde taak in de jachthut was s’ochtends de kachel
aanmaken, water aan de kook brengen voor de koffie, ontbijtkoek
snijden en dik boter erop om de buiken in model te houden. Dit alles
werd geserveerd in de lovestee, dan mocht ik er weer terug in. De
warme avondhap was ook een onderdeel van mijn taak.
Vaak
werd het een stamppot met een vers stuk worst of spek afkomstig van
de clandestiene slacht van Jans Bokking, evenals zijn clandestiene
distilleerderij. Als hij zure zult of balkenbrij had gemaakt bracht
hij altijd iets voor Janna en mij. Hilary nam dan maar een snee brood
met jam. Als Jans iets bracht bleef hij vaak eten. Dit waren dan van
die avonden dat Hilary en ik onze avonturen vertelden bij een
snorrende houtkachel onder het genot van koffie met de scheut
brandewijn. Wat genoot die man van onze belevenissen, Hilary in haar
tijd bij de RAMC*, Janna met verhalen van aan de bar, mijn verhalen
uit de havenkwartieren.
Als
hij rond de klok van elven in het donker weg punterde zei hij
steevast: "Ik had niet naar mijn ouders moeten luisteren".
De
dames uit Vlissingen arriveerden in het midden van de maand oktober,
ze hadden nieuws! Hotel 'De Leugenaar' stond in de verkoop. Vijftien
jaar geleden hadden zij het overgenomen van een tante van Jopie, meer
personeel was financieel niet veroorloofd.
'Voor
een dergelijk klein hotel moet je jong zijn,' zei Jopie. Ze wilden nu
een kleine Bed and Breakfast beginnen ergens in een badplaats met 2 à
3 kamers.
 |
| Dit zullen we missen! Foto - Provinciale Zeeuwse Courant |
Dertig
oktober deed Janna de hut weer op slot. Eten in Ruinerwold bij 'De
Klok' met familie Smit, deze had op ons verzoek Jans Bokking
meegenomen. Hilary en ik gingen bij aankomst in Amsterdam onze
koffers pakken, Janna ging de was doen.
Zondag
op de fiets door oud Amsterdam, iets wat we vaak deden voor ik weer
naar zee ging.
Maandagmiddag
even langs kantoor van de Gruno om orders op te halen voor de
Blue Marleen, callsign PFPJ.
De Blue
Marleen
voer nog altijd in
charter bij Sherman Ltd in de Fiji archipel. Ik kreeg te horen dat
deze charter ten einde liep en niet meer werd verlengd. De eigenaar
van de
Blue Marleen vond
het tijd om haar te verkopen.
Men verwachtte bij de afdeling 'Sale and Purchase' van Gruno haar in
dat deel van de Grote Oceaan wel te kunnen verkopen.
Hilary wilde
graag mee, het kantoor had er geen bezwaar tegen. Ze wilde het
paradijs, zoals ik de Fiji vaak noemde, wel eens zien. Janna zou ons
in januari nareizen, ze wilde ook wel eens meemaken hoe het voelt om
alleen met een vijgenblad rond te lopen.
Woensdag
drie november checkten we in voor Brisbane met een overstap in
Singapore. De
Blue Marleen
lag al geladen, veel tijd om onze koffers uit te pakken was er niet.
Tijdens
de overdracht vertelde Bill me dat er in de ruimen het gebruikelijke
stukgoed zat. 'Damwanden aan dek, deze keer vee achter de midscheeps.
Landelijk ontwaken Kappie! Er is een Australische veeverzorger mee
voor de verzorging van het stamboekvee.'
 |
| Koeien aan dek |
'Het
ladingaanbod is weinig veranderd in die zeven jaar dat je bent weg
geweest Piet. Zorg dat je de bootsmanskist goed gevuld hebt, Kok Nol
met Bram zijn je afnemers. Het zou wel eens haar laatste reis kunnen
zijn op Brisbane, vanaf januari volgend jaar gaat een containerschip
de uitstapjes van de
Marleen
doen. Ze gaat in de verkoop, maar dat wist je al, er is veel
belangstelling voor haar.'
Bill
vertelde verder: 'De haven van Suva wordt steeds moderner, je herkent
haar niet meer terug. Je losplaats is voor het havenkantoor. I.v.m.
met het vee krijg je voorrang, de havendienst werkt op VHF kanaal 12.
Kantoor Sherman een ETA** telegram twaalf uur voor arrival. Het
kantoor heeft nu ook een eigen VHF met werkkanaal 13 kort bereik.
Maar eerst ga ik met Cora Tol op huwelijksreis, ik zie jullie over
veertien dagen. Houd de oude dame op koers.'
Na
uitgeklaard te zijn door een douaneambtenaar vroeg ik aan de eerste
Stuurman: 'Mister Mate Engine stand-by and for and after.' Even later
rinkelde de telegraaf op de brug: Engine Room Ready. Bill gooide de
trossen los. Ik voelde en hoorde de oude zes cilinder Werkspoor met
zijn 750 pk op gang komen.
'Ik
zie dat je van die geluiden geniet,' zei Hilary.
In
het voorbijgaan gaf ik haar een tik op haar kont: 'Dit is ook een
pracht geluid'.
De
huidige bemanning van de
Blue Marleen
bestond uit bewoners van de Archipel.
Het
volgende verhaal speelt in Suva, de hoofdstad van Fiji.
*
RAMC = de Royal Army Medical Corps
**
Estimated Time of Arrival
Recht
zo die gaat!
F.L..Woodleg
