NOSTALGIE met een FUTURE deel 13

De koffer wordt weer gepakt

Varen, een ludieke onderbreking van je verlof

Vrijdag 31 januari

Voor Hilary en mij het laatste weekend achter de BBQ. Hierna zou een student het overnemen  en we werkten hem in. 

Janna stond zaterdagavond weer in De Druif toen we haar 's avonds spraken, het was alsof je niet was weggeweest.

Becker scheepsradio (ontvanger en zender)

De Spring Lady  was van bijna gelijke grootte als de Tarzan en de Leprechaun.

Ze was van het bouwjaar 1948 onder de naam Wanda van Geert Suur, met als thuishaven Veendam, in de vaart gekomen. De oude Kromhout motor 150 pk  was eruit gehaald, zij had nu een gereviseerde Caterpillar van 300 pk. Een Becker radio voor de communicatie en een radar met een bereik van 12 mijl, tevens had zij een Sharp stuurautomaat. De meiden vonden haar maar klein.

‘In de scheepvaart noemt men zoiets een potje,’ zei ik.

‘Laat ik nou altijd gedacht hebben dat dat iets anders is,’ zei Janna.

Maandag 3 februari

Hilary liep met me mee naar het Westerdok waar de Spring Lady in het dok lag bij de Gebroeders D. en P. Velthuijsen.

‘Vrijdag a.s. het dok uit en dan proefvaren. Als je om acht uur aan boord wilt zijn, dan voel je gelijk hoe ze manoeuvreert,’ zei Cees Smit.

‘In het weekend komt er een schoonmaakploeg, ze heeft drie jaar tegen de kant gelegen in de Houthaven. Dan is ze na de proefvaart voor jou Kapitein. Haar lading ligt klaar op dekschuiten. Laden aan het Stenen Hoofd met eigen laadgerei. Vrijdag na twaalf uur is daar de ligplaats vrij. Maandag de 10e wil men dan beginnen met laden.’

De lading bestond uit lege vaten voor de visolie-industrie die zij in Zuid-Afrika zou gaan vervoeren. Er ging wat stukgoed mee voor Lobito (Angola), acht pallets met dozen bier, vier met melkpoeder, twee met verbandmiddelen voor het Rode Kruis. Had men geen lading voor Angola dan werd er geen brandstof geleverd. Even de stores bekijken, er moest nog beddengoed bij komen, meel, rijst, groenten in blik. Er zou geen kok zijn om brood te bakken tijdens de reis, want er ging geen kok mee. Ik zou het brood bakken. De bemanning zou om beurten koken, het waren blanke Zuid-Afrikanen. Twee Stuurlieden, de 1e werd Kapitein bij afleveren, de 2e werd 1e. Twee machinisten. De Nederlandse Caterpillar monteur voer mee tot aan Lissabon.

Tijdens deze reis kon ik dan mijn geleerde Astro Navigatie in de praktijk brengen.

Het Stenen Hoofd met de Spring Lady  en het ponton met de lading voor Angola.
Dit is nostalgie!

Woensdag 12 februari

Gingen de trossen los van de Spring Lady voor de afstand van 6400 mijl, 38 zeedagen zouden het worden. Er stond een westelijke wind kracht 8, dan maar binnendoor via Haarlem en Gouda naar Rotterdam. Als de wind niet af zou nemen was er nog de mogelijkheid over de Zeeuwse wateren naar de Scheldemonding te varen via Hansweert en daar de Schelde op. 

Bij het uitpakken van mijn koffer vond ik onder het reiswiegje van Manneke een foto. Achterop stond een tekst geschreven, deze twee dingen hebben mijn hele vaartijd meegereisd.

De Bunkers zouden klaar staan in Lissabon - Portugal, in Dakar - Senegal en in Lobito - Angola.

De nieuwe eigenaar Union Ship Company Ltd te Kaapstad verwachtte haar, het werd de achtentwintigste maart. Er lag voor mij een verzoek van Gruno om contact op de nemen met Amsterdams Ship Delivering (ASD). Janna en Hilary gebeld, reis volbracht. De 31e maart  op het vliegtuig naar Durban voor de S.S. MONTE ZO onder Panamesche vlag. Ze ging voor de sloop naar Rotterdam (Hendrik-Ido-Ambacht).

Het Stenen Hoofd nu.
En dit is nu de FUTURE!

Recht zo die gaat!

F.L.Woodleg

Dit was mijn uitzicht beneden in mijn kantoortje.
Hier heb ik afgelopen winter tegenaan gekeken terwijl ik mijn logjes schreef.

p.s.

Toen ik mijn laatste stukje NOSTALGIE met een FUTURE aan het doorlezen was in april 2016, had ik de CD van Paul van Vliet op staan. Tour de Chant 1998 met het Residentie Orkest. De nummers twee Ik ben zo vaak opnieuw begonnen en negen Meisjes van dertig, draaide ik diverse malen. 

Ik keek naar Manneke de Brusselaar.

Hij vroeg: ‘Waar denk je aan Papa, aan Ierland? Misschien aan Galway Bay met een pub met Guinness uit het vat?’

‘Ja manneke, je voelt het goed. Dan komt er weer een boot, deze keer een Cornish Crabber.’ 

Sim stond op en legde haar kop op mijn knie.



Een Cornish Crabber

De volgende blog Uiers en Spenen...