Scheepsbedrijf Noordlijn/Equator 1978 – 1988

Alvorens deel twee begint eerst even een actueel bericht van Manneke:

"Namens papa, Bertus & Brutus en mijzelf wil ik de familie in Aalsmeer heel erg bedanken voor alle lekkernijen om van het Sinterklaasfeest een groot succes te maken. Wat zullen we heerlijk smikkelen met z'n allen tijdens het heerlijk avondje!"

Deel 2 van 4

De schepen van Noordlijn/Equator

Het eerste schip in de Noordlijn/Equator kleuren was de Norrbotten gebouwd in Harlingen. De Norrbotten van 1977, callsign PGHV, was mijn eerste schip van Noordlijn /Equator als afloskapitein.

In 1981 verkocht aan Damhof Delfzijl, haar naam werd IJsselmeer, callsign PIUO. In 2014 had zij de naam MMJ, callsign 9LB2370, vlag Sierra Leone.

De drie mini bulkers (werf van Pattje):

Gebouwd bij de werf van Pattje te Waterhuizen met de ijsklasse 1A voor de Zweedse/Finse wateren.

De eerste kreeg als naam Gardazee (1977) voor Intersee Haren (Ems), haar charternaam Susanna Noordlijn/Equator Emmen.

De tweede als Helgezee (1977) voor Intersee Haren (Ems), kreeg de naam Silvia voor Noordlijn/Equator Emmen.

Deze naamsverandering had te maken met de wens van de Zweedse staalgigant SSAB uit Luleå voor wie de schepen gingen varen in de Noord-Europese wateren. Dit naar de Zweedse koningin Silvia en haar vriendin Susanne.

In 1983 werd de naam weer Helgezee PEPQ Noordlijn/Equator.

De derde kreeg de naam Altappen (1978) en ging ook in charter bij SSAB. De Altappen heeft het langst voor de Zweden gevaren tot 1986. Na de SSAB-periode zag men de Gardazee en Helgezee regelmatig in de Canadese wateren varen voor Melton Shipping uit de UK.

In strenge winters met zware ijsgang in de Oostzee/Botnische Golf deden de SSAB Zweden graag weer een beroep op deze schepen.

Toen men het tijd vond om de schepen failliet te laten gaan hebben ze een tijdje in Emden (Duitsland) opgelegd gelegen. Daarna zijn ze verkocht/vertrokken onder de vlag van Cyprus. De bemanning werd via een uitzendbureau, dat ook op Cyprus gevestigd was geleverd. Gage in Duitse marken, bruto was netto. Zoek zelf maar uit wat je met socialen lasten en de belastingdienst doet in het land waar je woont. Voor mij was het niet aantrekkelijk. De belading van de schepen, evenals haar technische dienst, waren in Duitse handen en zaten wel in het pand bij Schöning.

Dan waren er nog de twee mini bulkers (werf Amels).

Bottenviken callsign PDFF, gebouwd onder de naam Deltasee die in januari 1977 te water ging bij de werf Amels te Makkum. Motor vermogen 2400 pk. Men verkocht haar in januari 1983. Zij kreeg de naam Regulus callsign PGZI, Belgisch/Nederlandse eigenaren. Onder de naam Zwanet callsign PJOC, horen we in 1994 weer van haar. Opgebracht in internationale wateren ter hoogte van de Noord-Portugese kust met cocaïne uit Suriname aan boord. Ze werd binnengebracht in de Spaanse havenplaats Vigo. Ze voer toen wel voor een andere eigenaar uit Groningen. Ze heeft tot 1999 opgelegd gelegen in een pishoek van de haven van Vigo om uiteindelijk daar gesloopt te worden.

Haar zusterschip de Karlsvik callsign PFHH ging in juli 1977 te water, eveneens bij Amels te Makkum. In 1985 was haar naam Katharina callsign 5BSL, vlag Cyprus. In 2011 gesloopt in een van de Baltische staten. Ook deze schepen hebben in hun beginperiode voor SSAB gevaren, zij waren iets minder in laadvermogen.

De Bottenviken heeft nog een poosje in time charter gevaren voor de Aros Line uit Västerås (Zweden). De Karlsvik deed men in de wilde vaart, de bevrachting ging via Schöning (de vrachtpenningen moesten wel bij Schöning in Duitsland op de bank gestort worden).

De schepen Noordzee PGIH 1980, in 1985 aan de ketting in Mobiel USA. Na verkoop werd haar naam Fast Sea PJDC 1985.

Poolzee PGVF 1981, in 1985 aan de ketting gelegd.

Javazee PFCK werd in 1986 van de Noordlijn/Equator lijst afgevoerd.

Deze schepen waren gebouwd op de werven van Amels in Makkum en Lemmer. Het waren schepen binnen de 85 meter op de loodlijn met een tussendek en twee kranen die elk 25 ton konden tillen. Ze hadden de eerste jaren nog een marconist aan boord om aan de eisen van de Scheepvaartinspectie te voldoen. Deze drie genoemde schepen voeren regelmatig voor Melton Shipping met een wereldwijd vaargebied. Spoorwegwagons van New Castle via het Suezkanaal naar Dar es Salaam. Door naar Durban, hier zagen we de Noordzee, deze had een lijndienst Durban - Mozambique. Een bezoek aan de Society eilanden in de Pacific met stukgoed/containers met als haven Papeete was heel normaal.

'Houden u en uw bemanning van dixielandmuziek dan mag u naar New Orleans. Aansluitend naar Bordeaux als de Franse wijn u daar heeft gesmaakt en dan naar de Canadese meren om af te koelen.'

De Oostzee callsign PGNW is gebouwd bij Martin Jansen in Leer - Duitsland, zij ging in de vaart in november 1980. Ze voer in het begin in een lijndienst Amsterdam – Finland.

Nadat ze verkocht was heeft ze nog vele namen gehad met een even zo groot aantal vreemde vlaggen. In Juli 2003 arriveerde ze in Gibraltar onder de naam Nordic met zware slagzij ontstaan door haarscheurtjes in de scheepshuid.
Na provisorisch gerepareerd te zijn mocht ze van de havenautoriteiten van Gibraltar weer vertrekken. Ze ging voor anker in de baai van Gibraltar en vertrok hier weer vandaan onder de naam Lady Rea met de Panamese vlag in top. In 2009 is ze gesloopt door een Chinees slopersbedrijf.

Deel 3 zal gaan over een andere tak van Noordlijn/ Equator.

 

Recht zo die gaat!

F.L..Woodleg