bij het scheepvaartmuseum

bij het scheepvaartmuseum
Als schipper van het V.O.C. schip de Amsterdam

maandag 15 december 2014

Schin op Geul


Nagekomen op het bericht Clatterbridge Hospital.
Ik heb er vorige week, toen ik het bericht schreef, voor gekozen het niet te vertellen, maar nu mij in een reactie en diverse mails gevraagd werd hoe het met de bootsman is afgelopen, zal ik er dan nu op antwoorden.

Wel lezers en vraagstellers de bootsman heeft uiteindelijk gekozen voor euthanasie. 
Dit is onder begeleiding gedaan twee jaar na het ongeval. 
Deze twee jaar hadden in het teken gestaan van revalideren met een van de eerste kunsthanden aangestuurd met elektroden. Hij heeft enkele dagen gevaren op een  havensleepboot welke men zoveel mogelijk had proberen aan te passen. In de haven van Amsterdam werd dit een desillusie, evenals het werken bij een inpakafdeling van een chocoladefabriek. 
Dit laatste was mede bedoeld als training, maar het was niet te doen met twee kunstarmen.
Iedere keer als hij om hulp moest vragen, vond hij dit een vernedering.

Dan word je uitgenodigd om naar Schin op Geul te komen en zit je later samen aan de bar in zijn stamcafé, hij met een aangepaste onderarm met een houder voor een kleintje pils en ik met een linker onderbeen waar een fles drank of een slof sigaretten in kon.
Op een gegeven moment zei hij: “Piet, overmorgen ga ik aanmonsteren op de Almacht”. Je laat beiden een traan en je zegt tegen elkaar: “In ons beider monsterboekje komt zij te staan, ons laatste schip de “Almacht” van de Never-come-back-line. Proost!”

Nog niet eerder hoorde ik de liederen De fles van Jan Boezeroen en Heimatlos van Freddy Quinn zo zuiver gezongen als bij de afscheidsdienst van Hermann. Gezongen door het kerkkoor onder leiding van meneer pastoor met ondersteuning van het kerkorgel.
Na de uitvaartdienst en de begrafenis vertelde meneer pastoor mij in Hermann zijn stamcafé dat het koor het met zeer veel liefde had gezongen tijdens de dienst van bootsman Hermann. De kastelein vulde nog maar eens de glazen en uit de jukebox klonk de stem van Jan Boezeroen. Die nacht heb ik doorgebracht in de pastorie van Schin op Geul.


Recht zo die gaat!
F.L.Woodleg


5 opmerkingen:

  1. De vraag had ik niet aan jou gesteld maar wel aan mezelf.
    Deze afloop verbaasd me niet moet ik zeggen, zeker gezien het feit dat je daar verder niets over schreef in je vorige stukje.
    Zal moeilijk zijn geweest voor je, toch goed te lezen dat hij je uitnodigde en vertelde dat hij dit ging doen.
    Kon je in ieder geval nog afscheid nemen,
    Bedankt voor je openheid, ook in deze.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt voor dit staartje van het verhaal. Wat voor een invloed zo'n onbeholpen ongeluk op iemands leven heeft gehad. Groetjes, Antoinette

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hej Peter,

    Wat sommige mensen toch mee moeten maken. Het blijft een ontroerend verhaal.

    Groetjes, Marlies

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hej Peter,

    Goh, wat een triest staartje van je verhaal. Ik kan me wel indenken dat Hermann twee heel moeilijke jaren heeft gehad, net zoals jij het ook niet makkelijk zal hebben gehad trouwens. Niet gek dat je graag naar die muziek luistert.

    Dank je voor het delen met ons.

    Groetjes Els

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Muziek kan in zo'n situatie veel doen.

    BeantwoordenVerwijderen